വീട്ടുമുറ്റത്തെ
പൂന്തോപ്പിലെന്നുമൊരു
ചിത്രശലഭം
വരുമായിരുന്നു
കറുപ്പിൽ
തൂവെള്ള കുത്തുകൾ കോറിയ
ചിറകുകൾ
താനേ വീശി
പൂന്തേൻ നുകർന്നും
പാറിപ്പറന്നുമവളെന്നിലെന്നു-
മൊത്തിരി കൗതുകം നിറച്ച്
മെല്ലെ
അകലെ മറയും
തനിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഓർമകൾ വെട്ടിത്തെളിച്ച വീഥി താണ്ടി ഞാനൊരു യാത്ര പോകും യാത്രയിലുടനീളം നഷ്ടപ്പെട്ടതെല്ലാം വീണ്ടും ഓരോന്നായി കൂടെ കൂടും എന്നോ കണ്ട ഇടങ്ങളും മനസ്സിൽ മായാത്ത മൊഴികളും മറക്കാനാവാത്ത ചില മനുഷ്യരും യാത്രയുടെ അവസാനം ഞാൻ മറവിയുടെ മഞ്ഞുമൂടിയ താഴ്വാരങ്ങളിലെത്തിച്ചേരും കടന്നകാലങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞ മഞ്ഞിൽ മറഞ്ഞുപോയ സ്വപ്നങ്ങളെ ഓരോന്നായി ഞാൻ ഓർത്തെടുക്കും പിന്നെ, വീണ്ടും ഓർത്തെടുത്ത സ്വപ്നങ്ങളെ യാഥാർഥ്യമാക്കാനായി ഞാൻ തനിച്ചാണെന്ന ദുഃഖം മറന്നു തിരികെനടക്കും Photo by Kasia Palitava from Pexels
അഭിപ്രായങ്ങള്‍
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ